DVC 5 laat zich uitschakelen in beker

Het team van coach Laning toog op 13 november naar Groningen om tegen Lycurgus 12 te spelen voor een plekje in de 4e ronde van de beker. De opponent stond bovenaan in hun klasse en zoals de meesten weten, bevonden de Damsters zich in de onderste regionen van hun klasse. De laatste wedstrijd van DVC 5 was bijna een maand eerder op 16 oktober. De tegenstander was toen Poolster 3 in ook een bekerduel. De drie zaterdagen tussen de bekerduels kon er om verschillende redenen niet gevoetbald worden.

Dat kan in de Kelderklasse. Daar waar niemand meer opkijkt van bijzonderheden en opmerkelijkheden en waar iedereen het amateurisme en de onkunde accepteert. Zo zou er gevoetbald kunnen worden op de drie tussenliggende zaterdagen. De KNVB had 23 oktober echter ingeroosterd als een vrije zaterdag. Vanwege de herfstvakantie werden in het verleden vele duels afgelast doordat teams te weinig spelers hadden. De welvaart in Nederland – met daarbij in elke schoolvakantie een massale volksverhuizing naar Landal, Centerparcs of Roompot – had z’n impact op het amateurvoetbal. Op 30 oktober zou DVC 5 tegen OKVC 2 aantreden in de competitie, maar het team uit Oldehove meldde een kleine 24 uur voor het treffen dat ze te weinig spelers hadden om te kunnen spelen. Weer een week later zouden de Damsters tegen Middelstum aantreden, maar hadden ze zelf te weinig spelers door vele blessures, twee verhuizingen en werk.

In de aanloop naar het belangrijke bekertreffen werd er eenmaal getraind. Gewoon partijtje, want op de leeftijd van de meeste matadoren van DVC 5 is het adoptief vermogen zo groot als een doperwt en kan er dus niks meer bijgeleerd worden. Op de trainingsdag wordt het verwachtte opkomstaantal bijgehouden en dat aantal neemt alleen maar af. Deze keer zouden er 11 trainingsbeesten komen, maar versliep een zich en kwam een ander toch niet. Donderdag werd zoals gebruikelijk de selectie bekend gemaakt en was een ruime selectie van 15 man van plan om gezamenlijk naar Sportpark West-End in Groningen te reizen. Uiteindelijk vertrokken er zaterdagmiddag 10 spelers vanaf het voormalig Pelinello, omdat 3 spelers besloten om rechtstreeks te gaan en 2 late afmeldingen het totaal aantal terug bracht naar 13.

Op de thuisbasis van Lycurgus kregen de Damsters een kleine, in een W-vorm ingerichte kleedkamer toebedeeld. Hutjemutje, waarop de zich op dinsdag nog verslapende godenzoon de uitspraak “Ik heb echt n hekel aan die k#t-Stadse ploeg’n” deed. De wedstrijd werd gespeeld op kunstgras. Kunstgras van de vorige eeuw oftewel een soort tapijt met kilo’s rubberen balletjes. De warming-up bestond uit een beetje rennen, spieren oprekken en een rondo. Ook werd een oud-Eems Boyer en Delfzijlster ontmoet die met een andere Lycurgus-team aan de bak moest. Hij had de letters M-I-L-F op z’n blauwe Lycurgus-jack staan. Niemand keek er van op. DVC 5-speler nummer 13 kwam pas op het veld aan toen de scheids wilde starten met het treffen. Er waren warempel vier (4!) toeschouwers aanwezig, wat natuurlijk eigenlijk niet mocht volgens de nieuwste Corona-regels, maar waarschijnlijk had ook niemand verwacht dat er toeschouwers zouden komen voor dit treffen.

De wedstrijd was een leuke, gelijkopgaande pot. De Damsters kwamen wat roestig op gang door de vele voetballoze zaterdagen. En leken ook overpowered te worden doordat de opponent gemiddeld een jaar of 20 jonger was. Toch werden kansjes gecreëerd en etaleerde Kampi zijn scoringsdrift door na een pass van Pim de 0-1 binnen te tikken. Balverlies van Wil en de Coach kantelde de wedstrijd naar 2-1. Vlak voor rust tikte player-Joeri de bal net voor de 16 weg en raakte daarna een Lycurgiaan die met een flinke duik in het strafschopgebied belandde en – als een waren Segio Padt – snel z’n schoen uitschopte. De jonge en waarschijnlijk onervaren scheids bepaalde op basis van de plek waar de blauwhemd lag dat hij een penalty moest geven. Vol ongeloof probeerden de Damsters de situatie nogmaals uit te leggen, maar het “Ik heb echt n hekel aan die k#t-Stadse ploeg’n” was diverse malen te horen.

En toen stond hij op: de verpersoonlijking van de Kelderklasse-speler. In dit geval Lycurgiaan Hugo. Een corpulente nummer 10 die vroeger waarschijnlijk het idee had het professionele voetbal te halen en nu op een troosteloos achteraf-veld in Lycurgus 12 de Cristiano naspeelde. En de aanvoerdersband gaf hem nog extra geloof in zich zelf. Medespelers die een bal verkeerd speelden kregen een reprimande of werden in een onderonsje met een mede-aanvaller afgebrand. Bij hemzelf waren de sokken – natuurlijk – afgezakt en de schoenen wit. Ook kwam een sterke walm alcohollucht uit z’n snavel die waarschijnlijk met de bekende alcohol-test op minimaal 2.1 promille zou uitkomen. Zelf schoot hij – ook natuurlijk – geen deuk in een pakje boter, maar dat lag niet aan hem zelf. De bal, de te felle tegenstander of de slechte passes naar hem van z’n medespelers waren daar debet aan. En ook het veld en de scheids natuurlijk. Na de 3-1 vond hij het wel leuk om zich zeer luid af te vragen of de overtreding waar de penalty toe leidde nou binnen of buiten de 16 was gemaakt. De DVC’er met de mooiste krullen van het noordelijk halfrond en de DVC 5-captain spraken hem aan op z’n clowneske-gedrag. Hij reageerde geagiteerd al zal hij dat woord zelf waarschijnlijk niet kennen, door de DVC 5-aanvoerder gewelddadig hard omver te duwen. Alleen was de scheids bezig om de gevallen blaadjes op het veld te tellen of na te gaan of hij volgende week nu een herkansingstoets had op Dommigheid of Knuligheid en had dus niks gezien.

Ondanks dat de Stadjes een selectie hadden van 16 man, werd de thee pas gehaald toen de scheids gevloten had voor de rust. Ook dat is Kelderklasse. Na de thee zetten de Damster alles op alles om op gelijke hoogte te komen met de blauwhemden. Na de 2-3 (een eigen doelpunt na een fantastische assist van RAANGS) wankelden de jongelingen en leek de 3-3 een kwestie van tijd. Weer een zeer gemakkelijk gegeven penalty leek de 4-2 en dus de beslissing te worden. Maar penaltykiller Gerben stopte de bijna perfecte strafschop. Toch bleef het daar bij. De Damsters lagen uit de beker: het doel van dit seizoen.

De derde helft begon in de veel te kleine kleedkamer waar ook nog eens een damesteam bij in was gekomen gezien de kledingtassen. Muziek (slechte en goede) schalde uit de JBL en blikjes energiedrank en hapjes zorgden voor de nodige recuperatie. In de kantine werd de 3e helft verlengd tot een uur of half acht. Volgende week een nieuwe kans en waarschijnlijk nieuwe herinneringen voor het leven! #wijzijnDVC5

Start een gesprek